Zor Olanla Yüzleşebilmek

Hayattaki en zor şeylerden biridir zor olanla yüzleşebilmek. Birine inanmak, hoşlanmak kolaydır. Affetmek mesela…Affetmek de hiç ummadığınız bir anda çıkabilir karşınıza. Kimi zaman kırgınlıklarınızı unutmak da çok zor olmayabilir. Canınızı yakmış birine acı vermek istersiniz ama öyle zamanlar gelir ki sadece bir karşılaşmada onu affedebilirsiniz. Kesin bitti denilen yerden devam edebilir hatta siz bile nasıl olduğuna şaşırıp kalırsınız. Tabi bu aranızda yaşananların çok da aranızdakileri yıkacak cinsten olmadığını da gösterir bir anlamda. Aslında affetmekten ziyade kırgınlığa son vermek de daha doğru bir tabir olabilir bu durum için. Yani görüldüğü gibi kırgınlığa son vermek gerçekten kolaydır. Yeterki yeri geldiğinde adım atmasını becerebilelim.

Aynı şekilde birinden hoşlanmakta aynı kolaylıkta olan bir eylemdir. Nedensiz durumlarda olur olmaz zamanlar da birilerine ilgi duyabiliriz . Üstelik hiç tanımadığımız kişilere de ilgi duyabildiğimiz gerçeği de yadsınamaz .Hatta bir zaman hiç hoşlanmadığımız kişilerden zamanla sevmeye başladıklarımız  da çıkmıştır. Bunun yanı sıra önceden ilgimizi hiç ama hiç çekmeyen birinin  zamanla ilgimizi de çektiği de olmuştur. Bu da şunu gösteriyor ki birilerine karşı olan ilgimiz çok ani ve kolay olarak değişebilir. Başka bir örnek daha verecek olursak  insanı bir anda  hayatımıza da almak en az bu anlattığım durumlar kadar kolaydır. İnsan anını, evini, hayatını, sevincini ve üzüntüsünü de  rahatlıkla paylaşır . İnsan ortakseverdir bu anlamda. Çabuk güvenir aynı zamanda çok aldanır. Çok sevineceğini düşünürken çok üzülebilir. Örneğin çok çabuk sever , kendince çok çabuk aşık olur, o kişiyi hayatına o kadar çabuk alabilir ki o kişi bir anda inancı haline gelebilir .Öylesine yoğun yaşar ki o ilişkiyi hiç bitmeyecek gibi tuğla tuğla örer adeta. İnsanoğlu her yönüyle bencillik barındıran paylaşımcılardandır en nihayetinde.İşte bunu çabucak unutur insanoğlu ve çok çabuk bağlanır, hata yapabilme ihtimalini düşünmeden birine bağlanarak yaşar. Kimi zaman hayatına ortak etmekle kalmaz hayatının anahtarını verir o kişiye. O kadar kendini açmıştır ki bir anda ıssız kalabilme ihtimalini hiç ama hiç aklına getirmez  bu süre zarfında.Aslında  kaybetme korkusunun farkında olabilse belki de bu anahtarı teslim etmeyecektir ama gelgelelim kolay güvenir. Güvenini canı gibi teslim eder. Canını can yapar karşısındakine canının yanacağını düşünmeden. Ne yapsın. Fazla güven duygusu böyle bir şey işte.

Görüldüğü gibi insanlar için hoşlanmak ,birini hayatımıza almak , ona inanmak,onu  affedebilmek çok ama çok kolaydır.En acı  olanlardan biri kolay kaybetmek ve o kişinin  yokluğuna alışmaktır. Bir çok şeyi çabuk kabullenen insan yokluğunu çok ama çok zor kabullenir .O kadar kısa zamanda kaybeder ki bir anda parçalanan cam kırıklarını saymaya başlar adeta. Asla kırılmaz dediği kalbi paramparça olmuştur. En zor olanı kabullenmekle karşı karşıya kalır bu durumda. Çok zamanını alır unutabilmek. Çünkü yüzünü unutsa alışkanlıkları hatırlatır onu. Alışkanlıklarını değiştirse vakit geçirdiği,ona inandığı yerler mekanlar ona onu hatırlatır .Bu kadar çağrışımın olduğu yerde de alışmak da kat be kat zorlaşır. Ama gelgelelim bitecek olanlar  mantığında bitmiştir. Zamanla kabul ederek alışmayı beklemektedir yüreği. Bu durumda hayata tekrar tutunmanın yolu o kişiyi unutturacak yeni mekanlarda alışkanlıkları yenileyebilmekten geçer. Ancak  bu sayede hayatımızın devamı yaşanır kılınabilir. Artık biten bitmiştir. Haketmemiş olana bir değer daha  uzatılıp tam ortadan yıkılmıştır yapı. O da sizin için siz de onun için bitmişsinizdir. Kendinizce sebepleriniz vardır. O ya da siz haklısınızdır. Bitmesi gerektiğine inanın ve yolunuza devam edin. Dağıtmadan kendi yolunuzdan sapmadan ve tabiki de daha güçlü olarak. Yokluğuna alışmak zorken daha fazla hayatınızı zorlaştırmayın. Bitirmeniz gerekenleri zamanında bitirin. Son imzaya son şeklini  siz verin bu sayede. Gerisini sadece unutun.